Kisah ini berlaku beberapa bulan yang lepas, antara seorang ibu dan anaknya. Tajuk utama perbualan mereka ialah kesukaran yang yang dihadapi oleh si anak dalam pembelajaran Bahasa Arab.
U: Kenapa ni ?
A : Susahlah umi...
U : Apa yang susah, cubalah pelan-pelan....
A : Umi bolehlah...Umi pandai....
U : Umi dulu sama je macam awak, tak pandai juga, tapi umi cuba....
A : Umi lain...., Umi pandai..
U : Kali pertama umi belajar bahasa arab pun semasa tingkatan 1, mana ada orang baru belajar
terus pandai....
A : Masalahnya.....
U : Masalahnya apa....?
A : Masalahnya .....saya tak suka Bahasa Arab...!
U : Tak baik cakap macam tu.....
A : Ya umi..., sorry sangat-sangat....sebenarnya saya tak suka belajar Bahasa Arab tu...susah.
U : Awak boleh cakap susah, tapi tolong jangan cakap tak suka.....
A : Tak sama ke...?
U : Al-Quran bahasa apa...?
A : Bahasa Arab.
U : Solat dalam bahasa apa...?
A : Bahasa Arab.
U : Nak makan baca bismillah...dah kenyang cakap alhamdulillah....bahasa apa...?
A : Bahasa Arab....ala Umi....sorry.....
U : Awak lahir diazankan diiqamatkan, dibacakan pelbagai ayat, didoakan pelbagai permintaan ..bahasa apa...?
A : Bahasa Arab....ya ya....faham...
U : Boleh tak cakap benci...tak suka....
A : Tak boleh....
U : Faham sekarang...? Boleh cuba lagi lepas ni..?
A : Faham...minta maaf banyak-banyak, umi tolong ya nanti...
U : Ya, insyaAllah...umi tak pernah tak tolong awak kan...Allah lah yang menolong kita....
Coretan khas untuk anak-anakku yang sedang mempelajari Bahasa Arab, semoga Allah memberkati kalian semua....Amin....
No comments:
Post a Comment